Dekalog rozwodzącego się rodzica

Rozwód – to w dalszym ciągu, mimo rosnących statystyk, jedno z najbardziej stresujących wydarzeń w życiu człowieka. Często zapominamy, że nie dotyczy ono tylko nas – dorosłych, ale w równym, a może nawet większym stopniu dzieci, czyli tych osób, które często nie rozumieją całej sytuacji, naszych racji i czują się zdradzone podwójnie. Czy możliwe jest ograniczenie szkód i krzywd wyrządzanych sobie na wzajem w tej trudnej sytuacji? Na pewno TAK. Od nas i naszej postawy zależy jak poradzimy sobie z emocjami. Poniżej kilka najważniejszych wskazówek.

Dekalog rozwodzącego się rodzica:

• SŁUCHAJ swojego dziecka i rozmawiaj z nim. W ten sposób nie będzie musiało niczego się domyślać, bać, szukać odpowiedzi u osób trzecich.
• INFORMUJ dziecko o planowanych zmianach i uzasadnij je.
• ODDZIEL sprawy dorosłych od spraw dzieci. Wchodzenie na teren dorosłych wymaga dojrzałości, dystansu i wiedzy. Wtajemniczanie dziecka w szczegóły pożycia rodziców niepotrzebnie je obciąży.
• NIE KAŻ dziecku podejmować decyzji w kluczowych sprawach osób dorosłych. To dla dziecka za duża odpowiedzialność i może wywołać w nim poczucie winy.
• NIE MÓW ŹLE O SWOIM EKS PARTNERZE. Dziecko kocha obydwoje rodziców. Kiedy krytykujemy jedno z nich ,to pośrednio krytykujemy dziecko i pozbawiamy je oparcia w krytykowanym rodzicu.
• POSZUKAJ POMOCY PROFESJONALISTY – psychologa lub psychoterapeuty, kiedy mówisz źle do dzieci o swoim partnerze. Nie będziesz w stanie dobrze zajmować się dziećmi i wychowywać ich w miłości i wolności, jeśli jesteś przepełniony złością, nienawiścią lub żalem do partnera.
• ROZMAWIAJ Z BYŁĄ ŻONĄ/MĘŻEM. Ustanie małżeństwa nie oznacza końca rodzicielstwa. W sprawach dzieci zawsze warto „mówić jednym głosem”, będzie to służyło wszystkim.
• NIE OGRANICZAJ CZASU DZIECKA SPEDZANEGO z drugim rodzicem i nie rywalizuj z nim o względy dziecka
• NIE POSPIESZAJ DZIECKA w zaakceptowaniu sytuacji. Ono przeżywa utratę dotychczasowej struktury rodziny i samo najlepiej wie ile czasu potrzebuje na oswojenie się z nową sytuacją.
• UMIEJĘTNIE WPROWADŹ NOWEGO PARTNERA W ŻYCIE SWOJEJ RODZINY. Do zbudowania wzajemnych więzi potrzeba czasu i jest to możliwe, ale nie zawsze następuje. Czasem relacja pociechy z nowym partnerem zakończy się tylko na szacunku i to też należy zaakceptować.

Branie pod uwagę uczuć, potrzeb i zdania swojego dziecka nie musi otwierać drzwi do relacji partnerskiej, bo dziecko nie jest naszym partnerem! Wręcz przeciwnie – traktowanie go z szacunkiem – otwiera wrota do zrozumienia. A na tym wiele można zbudować – nową przyszłość.

Zespół Terapii Systemowej: Żaneta Tokarczyk, Agnieszka Kalita, Magdalena Kasperska.